iaculans
Latin
Etymology
Present participle of iaculor.
Participle
iaculāns (genitive iaculantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | iaculāns | iaculantēs | iaculantia | ||
| genitive | iaculantis | iaculantium | |||
| dative | iaculantī | iaculantibus | |||
| accusative | iaculantem | iaculāns | iaculantēs iaculantīs |
iaculantia | |
| ablative | iaculante iaculantī1 |
iaculantibus | |||
| vocative | iaculāns | iaculantēs | iaculantia | ||
1When used purely as an adjective.