iaculatus
Latin
Alternative forms
Etymology
Perfect passive participle of iaculor.
Participle
iaculātus (feminine iaculāta, neuter iaculātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | iaculātus | iaculāta | iaculātum | iaculātī | iaculātae | iaculāta | |
| genitive | iaculātī | iaculātae | iaculātī | iaculātōrum | iaculātārum | iaculātōrum | |
| dative | iaculātō | iaculātae | iaculātō | iaculātīs | |||
| accusative | iaculātum | iaculātam | iaculātum | iaculātōs | iaculātās | iaculāta | |
| ablative | iaculātō | iaculātā | iaculātō | iaculātīs | |||
| vocative | iaculāte | iaculāta | iaculātum | iaculātī | iaculātae | iaculāta | |