ibrugtage

Danish

Etymology

Compound of i +‎ brug +‎ tage.

Verb

ibrugtage (imperative ibrugtag, infinitive at ibrugtage, present tense ibrugtager, past tense ibrugtog, perfect tense har ibrugtaget)

  1. (formal) to put to use; to utilize

Conjugation

Conjugation of ibrugtage
active passive
present ibrugtager ibrugtages
past ibrugtog
infinitive ibrugtage ibrugtages
imperative ibrugtag
participle
present ibrugtagende
past ibrugtaget
(auxiliary verb have)
gerund ibrugtagen

Derived terms

  • ibrugtagen
  • ibrugtagning
  • ibrugtagningstilladelse

References