icona
See also: icòna
Catalan
Etymology
From Ancient Greek εἰκών (eikṓn, “likeness, image, portrait”), probably through Byzantine Greek εικόνα (eikóna).
Pronunciation
Noun
icona f (plural icones)
Further reading
- “icona”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “icona”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “icona” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “icona” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Italian
Etymology
From Ancient Greek εἰκών (eikṓn, “likeness, image, portrait”). Doublet of ancona.
Pronunciation
- IPA(key): /iˈko.na/, (traditional, careful style) /iˈkɔ.na/[1]
- Rhymes: -ona, (traditional, careful style) -ɔna
- Hyphenation: i‧có‧na, (traditional, careful style) i‧cò‧na
Noun
icona f (plural icone)
Derived terms
References
- ^ icona in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)