ientans
Latin
Etymology
Present participle of ientō
Participle
iēntāns (genitive iēntantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | iēntāns | iēntantēs | iēntantia | ||
| genitive | iēntantis | iēntantium | |||
| dative | iēntantī | iēntantibus | |||
| accusative | iēntantem | iēntāns | iēntantēs iēntantīs |
iēntantia | |
| ablative | iēntante iēntantī1 |
iēntantibus | |||
| vocative | iēntāns | iēntantēs | iēntantia | ||
1When used purely as an adjective.