igneus
Latin
Etymology
Derived from ign(is) (“fire”) + -eus (“-ous”, derivational suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɪŋ.ne.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈiɲ.ɲe.us]
Adjective
igneus (feminine ignea, neuter igneum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | igneus | ignea | igneum | igneī | igneae | ignea | |
| genitive | igneī | igneae | igneī | igneōrum | igneārum | igneōrum | |
| dative | igneō | igneae | igneō | igneīs | |||
| accusative | igneum | igneam | igneum | igneōs | igneās | ignea | |
| ablative | igneō | igneā | igneō | igneīs | |||
| vocative | ignee | ignea | igneum | igneī | igneae | ignea | |
Descendants
- Catalan: igni
- French: igné
- Galician: ígneo
- Italian: igneo
- Portuguese: ígneo
- Spanish: ígneo
- → English: igneous
References
- “igneus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “igneus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- igneus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.