igniens
Latin
Etymology
Present participle of igniō
Participle
igniēns (genitive ignientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | igniēns | ignientēs | ignientia | ||
| genitive | ignientis | ignientium | |||
| dative | ignientī | ignientibus | |||
| accusative | ignientem | igniēns | ignientēs ignientīs |
ignientia | |
| ablative | igniente ignientī1 |
ignientibus | |||
| vocative | igniēns | ignientēs | ignientia | ||
1When used purely as an adjective.