ignivomus
Latin
Etymology
From ignis (“fire”) + vomo (“I vomit, throw up”).
Adjective
ignivomus (feminine ignivoma, neuter ignivomum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ignivomus | ignivoma | ignivomum | ignivomī | ignivomae | ignivoma | |
| genitive | ignivomī | ignivomae | ignivomī | ignivomōrum | ignivomārum | ignivomōrum | |
| dative | ignivomō | ignivomae | ignivomō | ignivomīs | |||
| accusative | ignivomum | ignivomam | ignivomum | ignivomōs | ignivomās | ignivoma | |
| ablative | ignivomō | ignivomā | ignivomō | ignivomīs | |||
| vocative | ignivome | ignivoma | ignivomum | ignivomī | ignivomae | ignivoma | |
Descendants
- → French: ignivome
- → Italian: ignivomo
- → Portuguese: ignívomo
- → English: ignivomous
References
- “ignivomus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ignivomus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.