English
Noun
ihsan (uncountable)
- (Islam) The practice of showing one's faith in deed and action, as though watched by Allah.
Tagalog
Etymology
Unadapted borrowing from Arabic إِحْسَان (ʔiḥsān, “excellence; perfection; doing well”).
Pronunciation
- (Standard Tagalog) IPA(key): /ʔiˈsan/ [ʔɪˈsan̪]
- Rhymes: -an
- Syllabification: ih‧san
Noun
ihsán (Baybayin spelling ᜁᜐᜈ᜔) (Islam)
- ihsan (act of doing good or being good as if God watches)
Anagrams
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish احسان (iḥsān, “a being good or beautiful, an acting well, doing one's duty well towards God, an acting kindly”),[1][2] from Arabic إِحْسَان (ʔiḥsān), verbal noun of أَحْسَنَ (ʔaḥsana, “to do or act well, to do or act right”).[3]
Pronunciation
- IPA(key): /ihˈsan/
- Hyphenation: ih‧san
Noun
ihsan (definite accusative ihsanı, plural ihsanlar)
- An act of doing something good, being good.
- An act of giving to charity, donating.
- A thing that is donated.
- Synonyms: bağış, inayet, lütuf, (dated) atıfet, (dated) kayra
- An aid done without expecting a return; a favor.
- Synonym: iyilik
Declension
Declension of ihsan
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ihsan
|
ihsanlar
|
| definite accusative
|
ihsanı
|
ihsanları
|
| dative
|
ihsana
|
ihsanlara
|
| locative
|
ihsanda
|
ihsanlarda
|
| ablative
|
ihsandan
|
ihsanlardan
|
| genitive
|
ihsanın
|
ihsanların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ihsanım
|
ihsanlarım
|
| 2nd singular
|
ihsanın
|
ihsanların
|
| 3rd singular
|
ihsanı
|
ihsanları
|
| 1st plural
|
ihsanımız
|
ihsanlarımız
|
| 2nd plural
|
ihsanınız
|
ihsanlarınız
|
| 3rd plural
|
ihsanları
|
ihsanları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ihsanımı
|
ihsanlarımı
|
| 2nd singular
|
ihsanını
|
ihsanlarını
|
| 3rd singular
|
ihsanını
|
ihsanlarını
|
| 1st plural
|
ihsanımızı
|
ihsanlarımızı
|
| 2nd plural
|
ihsanınızı
|
ihsanlarınızı
|
| 3rd plural
|
ihsanlarını
|
ihsanlarını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ihsanıma
|
ihsanlarıma
|
| 2nd singular
|
ihsanına
|
ihsanlarına
|
| 3rd singular
|
ihsanına
|
ihsanlarına
|
| 1st plural
|
ihsanımıza
|
ihsanlarımıza
|
| 2nd plural
|
ihsanınıza
|
ihsanlarınıza
|
| 3rd plural
|
ihsanlarına
|
ihsanlarına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ihsanımda
|
ihsanlarımda
|
| 2nd singular
|
ihsanında
|
ihsanlarında
|
| 3rd singular
|
ihsanında
|
ihsanlarında
|
| 1st plural
|
ihsanımızda
|
ihsanlarımızda
|
| 2nd plural
|
ihsanınızda
|
ihsanlarınızda
|
| 3rd plural
|
ihsanlarında
|
ihsanlarında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ihsanımdan
|
ihsanlarımdan
|
| 2nd singular
|
ihsanından
|
ihsanlarından
|
| 3rd singular
|
ihsanından
|
ihsanlarından
|
| 1st plural
|
ihsanımızdan
|
ihsanlarımızdan
|
| 2nd plural
|
ihsanınızdan
|
ihsanlarınızdan
|
| 3rd plural
|
ihsanlarından
|
ihsanlarından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ihsanımın
|
ihsanlarımın
|
| 2nd singular
|
ihsanının
|
ihsanlarının
|
| 3rd singular
|
ihsanının
|
ihsanlarının
|
| 1st plural
|
ihsanımızın
|
ihsanlarımızın
|
| 2nd plural
|
ihsanınızın
|
ihsanlarınızın
|
| 3rd plural
|
ihsanlarının
|
ihsanlarının
|
|
Derived terms
References
- ^ Redhouse, James W. (1890) “احسان”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 38
- ^ Kélékian, Diran (1911) “احسان”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 57
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “ihsan”, in Nişanyan Sözlük
Further reading