ikilem

Turkish

Etymology

From ikilemek.

Noun

ikilem

  1. (logic) dilemma

Declension

Declension of ikilem
singular plural
nominative ikilem ikilemler
definite accusative ikilemi ikilemleri
dative ikileme ikilemlere
locative ikilemde ikilemlerde
ablative ikilemden ikilemlerden
genitive ikilemin ikilemlerin
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular ikilemim ikilemlerim
2nd singular ikilemin ikilemlerin
3rd singular ikilemi ikilemleri
1st plural ikilemimiz ikilemlerimiz
2nd plural ikileminiz ikilemleriniz
3rd plural ikilemleri ikilemleri
definite accusative
singular plural
1st singular ikilemimi ikilemlerimi
2nd singular ikilemini ikilemlerini
3rd singular ikilemini ikilemlerini
1st plural ikilemimizi ikilemlerimizi
2nd plural ikileminizi ikilemlerinizi
3rd plural ikilemlerini ikilemlerini
dative
singular plural
1st singular ikilemime ikilemlerime
2nd singular ikilemine ikilemlerine
3rd singular ikilemine ikilemlerine
1st plural ikilemimize ikilemlerimize
2nd plural ikileminize ikilemlerinize
3rd plural ikilemlerine ikilemlerine
locative
singular plural
1st singular ikilemimde ikilemlerimde
2nd singular ikileminde ikilemlerinde
3rd singular ikileminde ikilemlerinde
1st plural ikilemimizde ikilemlerimizde
2nd plural ikileminizde ikilemlerinizde
3rd plural ikilemlerinde ikilemlerinde
ablative
singular plural
1st singular ikilemimden ikilemlerimden
2nd singular ikileminden ikilemlerinden
3rd singular ikileminden ikilemlerinden
1st plural ikilemimizden ikilemlerimizden
2nd plural ikileminizden ikilemlerinizden
3rd plural ikilemlerinden ikilemlerinden
genitive
singular plural
1st singular ikilemimin ikilemlerimin
2nd singular ikileminin ikilemlerinin
3rd singular ikileminin ikilemlerinin
1st plural ikilemimizin ikilemlerimizin
2nd plural ikileminizin ikilemlerinizin
3rd plural ikilemlerinin ikilemlerinin
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.