illékony

Hungarian

Etymology

From the old Hungarian illik (to disappear, run away) +‎ -ékony (adjective-forming suffix denoting ability or tendency).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈilːeːkoɲ]
  • Hyphenation: il‧lé‧kony
  • Rhymes: -oɲ

Adjective

illékony (comparative illékonyabb, superlative legillékonyabb)

  1. volatile
    Synonyms: illó, volatilis

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative illékony illékonyak
accusative illékonyat illékonyakat
dative illékonynak illékonyaknak
instrumental illékonnyal illékonyakkal
causal-final illékonyért illékonyakért
translative illékonnyá illékonyakká
terminative illékonyig illékonyakig
essive-formal illékonyként illékonyakként
essive-modal
inessive illékonyban illékonyakban
superessive illékonyon illékonyakon
adessive illékonynál illékonyaknál
illative illékonyba illékonyakba
sublative illékonyra illékonyakra
allative illékonyhoz illékonyakhoz
elative illékonyból illékonyakból
delative illékonyról illékonyakról
ablative illékonytól illékonyaktól
non-attributive
possessive – singular
illékonyé illékonyaké
non-attributive
possessive – plural
illékonyéi illékonyakéi

Derived terms

  • illékonyan
  • illékonyság

Further reading

  • illékony in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.