illabundus
Latin
Etymology
Future passive participle of illābor (“collapse”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪl.laːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [il.laˈbun̪.d̪us]
Participle
illābundus (feminine illābunda, neuter illābundum); first/second-declension participle
- disposed to collapse, collapsing
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | illābundus | illābunda | illābundum | illābundī | illābundae | illābunda | |
| genitive | illābundī | illābundae | illābundī | illābundōrum | illābundārum | illābundōrum | |
| dative | illābundō | illābundae | illābundō | illābundīs | |||
| accusative | illābundum | illābundam | illābundum | illābundōs | illābundās | illābunda | |
| ablative | illābundō | illābundā | illābundō | illābundīs | |||
| vocative | illābunde | illābunda | illābundum | illābundī | illābundae | illābunda | |
References
- “illabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press