illectus

Latin

Etymology 1

Perfect passive participle of illiciō (entice, seduce).

Alternative forms

Participle

illectus (feminine illecta, neuter illectum); first/second-declension participle

  1. enticed, seduced, having been seduced
Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative illectus illecta illectum illectī illectae illecta
genitive illectī illectae illectī illectōrum illectārum illectōrum
dative illectō illectae illectō illectīs
accusative illectum illectam illectum illectōs illectās illecta
ablative illectō illectā illectō illectīs
vocative illecte illecta illectum illectī illectae illecta

Etymology 2

Alternative forms

Noun

illectus m (genitive illectūs); fourth declension

  1. seduction
Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative illectus illectūs
genitive illectūs illectuum
dative illectuī illectibus
accusative illectum illectūs
ablative illectū illectibus
vocative illectus illectūs

Etymology 3

From in- +‎ lēctus (collected; read).

Alternative forms

Adjective

illēctus (feminine illēcta, neuter illēctum); first/second-declension adjective

  1. uncollected
  2. unread
Declension

First/second-declension adjective.

References