illibatus
Latin
Etymology
Adjective
illībātus (feminine illībāta, neuter illībātum); first/second-declension adjective
- undiminished, unimpaired
- uninjured, unharmed
- left intact, kept whole, unsullied, virginal
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | illībātus | illībāta | illībātum | illībātī | illībātae | illībāta | |
| genitive | illībātī | illībātae | illībātī | illībātōrum | illībātārum | illībātōrum | |
| dative | illībātō | illībātae | illībātō | illībātīs | |||
| accusative | illībātum | illībātam | illībātum | illībātōs | illībātās | illībāta | |
| ablative | illībātō | illībātā | illībātō | illībātīs | |||
| vocative | illībāte | illībāta | illībātum | illībātī | illībātae | illībāta | |
Descendants
References
- “illibatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press