illisus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of illīdō
Participle
illīsus (feminine illīsa, neuter illīsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | illīsus | illīsa | illīsum | illīsī | illīsae | illīsa | |
| genitive | illīsī | illīsae | illīsī | illīsōrum | illīsārum | illīsōrum | |
| dative | illīsō | illīsae | illīsō | illīsīs | |||
| accusative | illīsum | illīsam | illīsum | illīsōs | illīsās | illīsa | |
| ablative | illīsō | illīsā | illīsō | illīsīs | |||
| vocative | illīse | illīsa | illīsum | illīsī | illīsae | illīsa | |
References
- “illisus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press