illitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of illinō.
Participle
illitus (feminine illita, neuter illitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | illitus | illita | illitum | illitī | illitae | illita | |
| genitive | illitī | illitae | illitī | illitōrum | illitārum | illitōrum | |
| dative | illitō | illitae | illitō | illitīs | |||
| accusative | illitum | illitam | illitum | illitōs | illitās | illita | |
| ablative | illitō | illitā | illitō | illitīs | |||
| vocative | illite | illita | illitum | illitī | illitae | illita | |
References
- “illitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- illitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.