illucescens
Latin
Etymology
Present participle of illūcēscō.
Participle
illūcēscēns (genitive illūcēscentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | illūcēscēns | illūcēscentēs | illūcēscentia | ||
| genitive | illūcēscentis | illūcēscentium | |||
| dative | illūcēscentī | illūcēscentibus | |||
| accusative | illūcēscentem | illūcēscēns | illūcēscentēs illūcēscentīs |
illūcēscentia | |
| ablative | illūcēscente illūcēscentī1 |
illūcēscentibus | |||
| vocative | illūcēscēns | illūcēscentēs | illūcēscentia | ||
1When used purely as an adjective.