imienniczka

See also: imienniczką

Polish

Etymology

From imiennik +‎ -ka.

Pronunciation

  • IPA(key): /i.mjɛnˈɲit͡ʂ.ka/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂka
  • Syllabification: i‧mien‧nicz‧ka

Noun

imienniczka f (male equivalent imiennik)

  1. female equivalent of imiennik (“namesake, namefellow”) (person having the same given name as another person)
  2. female equivalent of imiennik (“namesake, namefellow”) (person having the same last name as another person who is unrelated to them)

Declension

Declension of imienniczka
singular plural
nominative imienniczka imienniczki
genitive imienniczki imienniczek
dative imienniczce imienniczkom
accusative imienniczkę imienniczki
instrumental imienniczką imienniczkami
locative imienniczce imienniczkach
vocative imienniczko imienniczki
adjectives
adverbs
  • imiennie
nouns

Further reading

  • imienniczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • imienniczka in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.