imitandus
Latin
Etymology
Future passive participle of imitō.
Participle
imitandus (feminine imitanda, neuter imitandum); first/second-declension participle
- which is to be imitated
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | imitandus | imitanda | imitandum | imitandī | imitandae | imitanda | |
| genitive | imitandī | imitandae | imitandī | imitandōrum | imitandārum | imitandōrum | |
| dative | imitandō | imitandae | imitandō | imitandīs | |||
| accusative | imitandum | imitandam | imitandum | imitandōs | imitandās | imitanda | |
| ablative | imitandō | imitandā | imitandō | imitandīs | |||
| vocative | imitande | imitanda | imitandum | imitandī | imitandae | imitanda | |
References
- imitandus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to set up some one as one's ideal, model: sibi exemplum alicuius proponere ad imitandum or simply sibi aliquem ad imitandum proponere
- to set up some one as one's ideal, model: sibi exemplum alicuius proponere ad imitandum or simply sibi aliquem ad imitandum proponere