immoratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of immoror.

Participle

immorātus (feminine immorāta, neuter immorātum); first/second-declension participle

  1. loitered

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative immorātus immorāta immorātum immorātī immorātae immorāta
genitive immorātī immorātae immorātī immorātōrum immorātārum immorātōrum
dative immorātō immorātae immorātō immorātīs
accusative immorātum immorātam immorātum immorātōs immorātās immorāta
ablative immorātō immorātā immorātō immorātīs
vocative immorāte immorāta immorātum immorātī immorātae immorāta