immortalitas
Latin
Etymology
From immortālis + -tās.
Noun
immortālitās f (genitive immortālitātis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | immortālitās | immortālitātēs |
| genitive | immortālitātis | immortālitātum |
| dative | immortālitātī | immortālitātibus |
| accusative | immortālitātem | immortālitātēs |
| ablative | immortālitāte | immortālitātibus |
| vocative | immortālitās | immortālitātēs |
Descendants
Descendants
- Catalan: immortalitat
- English: immortality
- French: immortalité
- Galician: inmortalidade
- Italian: immortalità
- Portuguese: imortalidade
- Romanian: imortalitate
- Spanish: inmortalidad
References
- “immortalitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “immortalitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- immortalitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to attain eternal renown: immortalitatem consequi, adipisci, sibi parere
- to immortalise one's name: memoriam nominis sui immortalitati tradere, mandare, commendare
- to quote an argument in favour of immortality: argumentum immortalitatis afferre (not pro)
- to attain eternal renown: immortalitatem consequi, adipisci, sibi parere