imperandus
Latin
Etymology
Future passive participle of imperō.
Participle
imperandus (feminine imperanda, neuter imperandum); first/second-declension participle
- which is to be commanded
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | imperandus | imperanda | imperandum | imperandī | imperandae | imperanda | |
| genitive | imperandī | imperandae | imperandī | imperandōrum | imperandārum | imperandōrum | |
| dative | imperandō | imperandae | imperandō | imperandīs | |||
| accusative | imperandum | imperandam | imperandum | imperandōs | imperandās | imperanda | |
| ablative | imperandō | imperandā | imperandō | imperandīs | |||
| vocative | imperande | imperanda | imperandum | imperandī | imperandae | imperanda | |