imperatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of imperō.

Participle

imperātus (feminine imperāta, neuter imperātum); first/second-declension participle

  1. commanded

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative imperātus imperāta imperātum imperātī imperātae imperāta
genitive imperātī imperātae imperātī imperātōrum imperātārum imperātōrum
dative imperātō imperātae imperātō imperātīs
accusative imperātum imperātam imperātum imperātōs imperātās imperāta
ablative imperātō imperātā imperātō imperātīs
vocative imperāte imperāta imperātum imperātī imperātae imperāta

References