imperfectus

Latin

Etymology

From im- +‎ perfectus.

Pronunciation

Adjective

imperfectus (feminine imperfecta, neuter imperfectum, comparative imperfectior); first/second-declension adjective

  1. unfinished, incomplete
    Synonyms: incohātus, īnfectus
    Antonyms: complētus, absolūtus, perfectus, factus, dēfūnctus
  2. imperfect
  3. (grammar) imperfect

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative imperfectus imperfecta imperfectum imperfectī imperfectae imperfecta
genitive imperfectī imperfectae imperfectī imperfectōrum imperfectārum imperfectōrum
dative imperfectō imperfectae imperfectō imperfectīs
accusative imperfectum imperfectam imperfectum imperfectōs imperfectās imperfecta
ablative imperfectō imperfectā imperfectō imperfectīs
vocative imperfecte imperfecta imperfectum imperfectī imperfectae imperfecta

Descendants

  • Catalan: imperfecte
  • French: imparfait
  • Galician: imperfecto
  • Italian: imperfetto
  • Piedmontese: imperfet
  • Portuguese: imperfeito
  • Spanish: imperfecto

References

  • imperfectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imperfectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "imperfectus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • imperfectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • imperfectus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016