impertiendus
Latin
Etymology
Future passive participle of impertiō.
Participle
impertiendus (feminine impertienda, neuter impertiendum); first/second-declension participle
- which is to be imparted or communicated
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | impertiendus | impertienda | impertiendum | impertiendī | impertiendae | impertienda | |
| genitive | impertiendī | impertiendae | impertiendī | impertiendōrum | impertiendārum | impertiendōrum | |
| dative | impertiendō | impertiendae | impertiendō | impertiendīs | |||
| accusative | impertiendum | impertiendam | impertiendum | impertiendōs | impertiendās | impertienda | |
| ablative | impertiendō | impertiendā | impertiendō | impertiendīs | |||
| vocative | impertiende | impertienda | impertiendum | impertiendī | impertiendae | impertienda | |