impetrandus

Latin

Etymology

Future passive participle of impetrō.

Participle

impetrandus (feminine impetranda, neuter impetrandum); first/second-declension participle

  1. which is to be accomplished
  2. which is to be obtained

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative impetrandus impetranda impetrandum impetrandī impetrandae impetranda
genitive impetrandī impetrandae impetrandī impetrandōrum impetrandārum impetrandōrum
dative impetrandō impetrandae impetrandō impetrandīs
accusative impetrandum impetrandam impetrandum impetrandōs impetrandās impetranda
ablative impetrandō impetrandā impetrandō impetrandīs
vocative impetrande impetranda impetrandum impetrandī impetrandae impetranda