impetratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of impetrō (accomplish, obtain).

Participle

impetrātus (feminine impetrāta, neuter impetrātum); first/second-declension participle

  1. accomplished, having been accomplished.
  2. obtained, procured, having been obtained.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative impetrātus impetrāta impetrātum impetrātī impetrātae impetrāta
genitive impetrātī impetrātae impetrātī impetrātōrum impetrātārum impetrātōrum
dative impetrātō impetrātae impetrātō impetrātīs
accusative impetrātum impetrātam impetrātum impetrātōs impetrātās impetrāta
ablative impetrātō impetrātā impetrātō impetrātīs
vocative impetrāte impetrāta impetrātum impetrātī impetrātae impetrāta

References