implicaturus

Latin

Etymology

Future active participle of implicō.

Participle

implicātūrus (feminine implicātūra, neuter implicātūrum); first/second-declension participle

  1. about to entangle, implicate

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative implicātūrus implicātūra implicātūrum implicātūrī implicātūrae implicātūra
genitive implicātūrī implicātūrae implicātūrī implicātūrōrum implicātūrārum implicātūrōrum
dative implicātūrō implicātūrae implicātūrō implicātūrīs
accusative implicātūrum implicātūram implicātūrum implicātūrōs implicātūrās implicātūra
ablative implicātūrō implicātūrā implicātūrō implicātūrīs
vocative implicātūre implicātūra implicātūrum implicātūrī implicātūrae implicātūra