impromptus
English
Pronunciation
Audio (US): (file)
Noun
impromptus
- plural of impromptu
French
Noun
impromptus ?
- plural of impromptu
Latin
Etymology
in- (“un-”) + prōmptus (“ready”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪmˈproːmp.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [imˈprɔmp.t̪us]
Adjective
imprōmptus (feminine imprōmpta, neuter imprōmptum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | imprōmptus | imprōmpta | imprōmptum | imprōmptī | imprōmptae | imprōmpta | |
genitive | imprōmptī | imprōmptae | imprōmptī | imprōmptōrum | imprōmptārum | imprōmptōrum | |
dative | imprōmptō | imprōmptae | imprōmptō | imprōmptīs | |||
accusative | imprōmptum | imprōmptam | imprōmptum | imprōmptōs | imprōmptās | imprōmpta | |
ablative | imprōmptō | imprōmptā | imprōmptō | imprōmptīs | |||
vocative | imprōmpte | imprōmpta | imprōmptum | imprōmptī | imprōmptae | imprōmpta |
References
- “impromptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “impromptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
Spanish
Noun
impromptus m pl
- plural of impromptu