improvisum
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪmˈprɔ.wɪ.sũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [imˈprɔː.vi.s̬um]
Adjective
imprōvīsum
- inflection of imprōvīsus:
- nominative/accusative/vocative neuter singular
- accusative masculine singular
Noun
imprōvīsum n (genitive imprōvīsī); second declension
- that which is unforeseen, an emergency
- unexpectedly, suddenly
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | imprōvīsum | imprōvīsa |
| genitive | imprōvīsī | imprōvīsōrum |
| dative | imprōvīsō | imprōvīsīs |
| accusative | imprōvīsum | imprōvīsa |
| ablative | imprōvīsō | imprōvīsīs |
| vocative | imprōvīsum | imprōvīsa |