impugnandus
Latin
Etymology
Future passive participle of impugnō.
Participle
impugnandus (feminine impugnanda, neuter impugnandum); first/second-declension participle
- which is to be attacked
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | impugnandus | impugnanda | impugnandum | impugnandī | impugnandae | impugnanda | |
| genitive | impugnandī | impugnandae | impugnandī | impugnandōrum | impugnandārum | impugnandōrum | |
| dative | impugnandō | impugnandae | impugnandō | impugnandīs | |||
| accusative | impugnandum | impugnandam | impugnandum | impugnandōs | impugnandās | impugnanda | |
| ablative | impugnandō | impugnandā | impugnandō | impugnandīs | |||
| vocative | impugnande | impugnanda | impugnandum | impugnandī | impugnandae | impugnanda | |