inanimatus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.na.nɪˈmaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.na.niˈmaː.t̪us]
Adjective
inanimātus (feminine inanimāta, neuter inanimātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inanimātus | inanimāta | inanimātum | inanimātī | inanimātae | inanimāta | |
| genitive | inanimātī | inanimātae | inanimātī | inanimātōrum | inanimātārum | inanimātōrum | |
| dative | inanimātō | inanimātae | inanimātō | inanimātīs | |||
| accusative | inanimātum | inanimātam | inanimātum | inanimātōs | inanimātās | inanimāta | |
| ablative | inanimātō | inanimātā | inanimātō | inanimātīs | |||
| vocative | inanimāte | inanimāta | inanimātum | inanimātī | inanimātae | inanimāta | |
References
- “inanimatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inanimatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- animate and inanimate nature: animata (animalia) inanimaque (not inanimata)
- animate and inanimate nature: animata (animalia) inanimaque (not inanimata)