inauguratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of inaugurō (approve on the basis of omens).

Participle

inaugurātus (feminine inaugurāta, neuter inaugurātum); first/second-declension participle

  1. divined, having been taken as an omen.
  2. consecrated, inaugurated, having been approved on the basis of omens.
  3. installed, having been installed.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative inaugurātus inaugurāta inaugurātum inaugurātī inaugurātae inaugurāta
genitive inaugurātī inaugurātae inaugurātī inaugurātōrum inaugurātārum inaugurātōrum
dative inaugurātō inaugurātae inaugurātō inaugurātīs
accusative inaugurātum inaugurātam inaugurātum inaugurātōs inaugurātās inaugurāta
ablative inaugurātō inaugurātā inaugurātō inaugurātīs
vocative inaugurāte inaugurāta inaugurātum inaugurātī inaugurātae inaugurāta