incaelatus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kae̯ˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̠ʲ.t͡ʃeˈlaː.t̪us]
Adjective
incaelātus (feminine incaelāta, neuter incaelātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incaelātus | incaelāta | incaelātum | incaelātī | incaelātae | incaelāta | |
| genitive | incaelātī | incaelātae | incaelātī | incaelātōrum | incaelātārum | incaelātōrum | |
| dative | incaelātō | incaelātae | incaelātō | incaelātīs | |||
| accusative | incaelātum | incaelātam | incaelātum | incaelātōs | incaelātās | incaelāta | |
| ablative | incaelātō | incaelātā | incaelātō | incaelātīs | |||
| vocative | incaelāte | incaelāta | incaelātum | incaelātī | incaelātae | incaelāta | |
References
- “incaelatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incaelatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.