incarnandus
Latin
Etymology
Future passive participle of incarnō
Participle
incarnandus (feminine incarnanda, neuter incarnandum); first/second-declension participle
- which is to be made incarnate
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incarnandus | incarnanda | incarnandum | incarnandī | incarnandae | incarnanda | |
| genitive | incarnandī | incarnandae | incarnandī | incarnandōrum | incarnandārum | incarnandōrum | |
| dative | incarnandō | incarnandae | incarnandō | incarnandīs | |||
| accusative | incarnandum | incarnandam | incarnandum | incarnandōs | incarnandās | incarnanda | |
| ablative | incarnandō | incarnandā | incarnandō | incarnandīs | |||
| vocative | incarnande | incarnanda | incarnandum | incarnandī | incarnandae | incarnanda | |