incendiarius

Latin

Etymology

From incendium (conflagration) +‎ -ārius, from incendō (set on fire, kindle)

Pronunciation

Adjective

incendiārius (feminine incendiāria, neuter incendiārium); first/second-declension adjective

  1. causing a conflagration, setting on fire

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative incendiārius incendiāria incendiārium incendiāriī incendiāriae incendiāria
genitive incendiāriī incendiāriae incendiāriī incendiāriōrum incendiāriārum incendiāriōrum
dative incendiāriō incendiāriae incendiāriō incendiāriīs
accusative incendiārium incendiāriam incendiārium incendiāriōs incendiāriās incendiāria
ablative incendiāriō incendiāriā incendiāriō incendiāriīs
vocative incendiārie incendiāria incendiārium incendiāriī incendiāriae incendiāria

Descendants

Noun

incendiārius m (genitive incendiāriī or incendiārī); second declension

  1. an incendiary; firestarter
  2. an arsonist

Declension

Second-declension noun.

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

References

  • incendiarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incendiarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incendiarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.