incendiarius
Latin
Etymology
From incendium (“conflagration”) + -ārius, from incendō (“set on fire, kindle”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kɛn.diˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̠ʲ.t͡ʃen̪.d̪iˈaː.ri.us]
Adjective
incendiārius (feminine incendiāria, neuter incendiārium); first/second-declension adjective
- causing a conflagration, setting on fire
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | incendiārius | incendiāria | incendiārium | incendiāriī | incendiāriae | incendiāria | |
genitive | incendiāriī | incendiāriae | incendiāriī | incendiāriōrum | incendiāriārum | incendiāriōrum | |
dative | incendiāriō | incendiāriae | incendiāriō | incendiāriīs | |||
accusative | incendiārium | incendiāriam | incendiārium | incendiāriōs | incendiāriās | incendiāria | |
ablative | incendiāriō | incendiāriā | incendiāriō | incendiāriīs | |||
vocative | incendiārie | incendiāria | incendiārium | incendiāriī | incendiāriae | incendiāria |
Related terms
Descendants
- Catalan: incendiari
- English: incendiary
- French: incendiaire
- Italian: incendiario
- Portuguese: incendiário
- Romanian: incendiar
- Spanish: incendiario
Noun
incendiārius m (genitive incendiāriī or incendiārī); second declension
- an incendiary; firestarter
- an arsonist
Declension
Second-declension noun.
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “incendiarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “incendiarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- incendiarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.