incinctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of incingō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋˈkiːŋk.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̠ʲˈt͡ʃiŋk.t̪us]
Participle
incīnctus (feminine incīncta, neuter incīnctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incīnctus | incīncta | incīnctum | incīnctī | incīnctae | incīncta | |
| genitive | incīnctī | incīnctae | incīnctī | incīnctōrum | incīnctārum | incīnctōrum | |
| dative | incīnctō | incīnctae | incīnctō | incīnctīs | |||
| accusative | incīnctum | incīnctam | incīnctum | incīnctōs | incīnctās | incīncta | |
| ablative | incīnctō | incīnctā | incīnctō | incīnctīs | |||
| vocative | incīncte | incīncta | incīnctum | incīnctī | incīnctae | incīncta | |
Descendants
- Aromanian: ntsimtu
- Catalan: encinta
- Dalmatian: inčinta, inzianta
- French: enceinte
- Italian: incinto, incinta
- Spanish: encinta
References
- “incinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “incinctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers