incipiendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of incipiō (“begin”).
Participle
incipiendus (feminine incipienda, neuter incipiendum); first/second-declension participle
- which is to be begun
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incipiendus | incipienda | incipiendum | incipiendī | incipiendae | incipienda | |
| genitive | incipiendī | incipiendae | incipiendī | incipiendōrum | incipiendārum | incipiendōrum | |
| dative | incipiendō | incipiendae | incipiendō | incipiendīs | |||
| accusative | incipiendum | incipiendam | incipiendum | incipiendōs | incipiendās | incipienda | |
| ablative | incipiendō | incipiendā | incipiendō | incipiendīs | |||
| vocative | incipiende | incipienda | incipiendum | incipiendī | incipiendae | incipienda | |