incisivus
Latin
Etymology
From incīdō (“to cut in, cut through”) + -īvus (“-ive”, adjectival suffix). Attested from the 12th century.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kiːˈsiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̠ʲ.t͡ʃiˈs̬iː.vus]
Adjective
incīsīvus (feminine incīsīva, neuter incīsīvum); first/second-declension adjective (Medieval Latin)
Inflection
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | incīsīvus | incīsīva | incīsīvum | incīsīvī | incīsīvae | incīsīva | |
genitive | incīsīvī | incīsīvae | incīsīvī | incīsīvōrum | incīsīvārum | incīsīvōrum | |
dative | incīsīvō | incīsīvae | incīsīvō | incīsīvīs | |||
accusative | incīsīvum | incīsīvam | incīsīvum | incīsīvōs | incīsīvās | incīsīva | |
ablative | incīsīvō | incīsīvā | incīsīvō | incīsīvīs | |||
vocative | incīsīve | incīsīva | incīsīvum | incīsīvī | incīsīvae | incīsīva |