incohaturus

Latin

Etymology

Future active participle of incohō

Participle

incohātūrus (feminine incohātūra, neuter incohātūrum); first/second-declension participle

  1. about to start, intending to start

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative incohātūrus incohātūra incohātūrum incohātūrī incohātūrae incohātūra
genitive incohātūrī incohātūrae incohātūrī incohātūrōrum incohātūrārum incohātūrōrum
dative incohātūrō incohātūrae incohātūrō incohātūrīs
accusative incohātūrum incohātūram incohātūrum incohātūrōs incohātūrās incohātūra
ablative incohātūrō incohātūrā incohātūrō incohātūrīs
vocative incohātūre incohātūra incohātūrum incohātūrī incohātūrae incohātūra