incolatus
Latin
Noun
incolātus m (genitive incolātūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | incolātus | incolātūs |
genitive | incolātūs | incolātuum |
dative | incolātuī | incolātibus |
accusative | incolātum | incolātūs |
ablative | incolātū | incolātibus |
vocative | incolātus | incolātūs |
Related terms
References
- “incolatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "incolatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- incolatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.