incommodatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of incommodō.
Participle
incommodātus (feminine incommodāta, neuter incommodātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incommodātus | incommodāta | incommodātum | incommodātī | incommodātae | incommodāta | |
| genitive | incommodātī | incommodātae | incommodātī | incommodātōrum | incommodātārum | incommodātōrum | |
| dative | incommodātō | incommodātae | incommodātō | incommodātīs | |||
| accusative | incommodātum | incommodātam | incommodātum | incommodātōs | incommodātās | incommodāta | |
| ablative | incommodātō | incommodātā | incommodātō | incommodātīs | |||
| vocative | incommodāte | incommodāta | incommodātum | incommodātī | incommodātae | incommodāta | |