incontradicibilis
Latin
Etymology
From in- + contrādīcibilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kɔn.traː.diːˈkɪ.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iŋ.kon̪.t̪ra.d̪iˈt͡ʃiː.bi.lis]
Adjective
incontrādīcibilis (neuter incontrādīcibile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | incontrādīcibilis | incontrādīcibile | incontrādīcibilēs | incontrādīcibilia | |
| genitive | incontrādīcibilis | incontrādīcibilium | |||
| dative | incontrādīcibilī | incontrādīcibilibus | |||
| accusative | incontrādīcibilem | incontrādīcibile | incontrādīcibilēs incontrādīcibilīs |
incontrādīcibilia | |
| ablative | incontrādīcibilī | incontrādīcibilibus | |||
| vocative | incontrādīcibilis | incontrādīcibile | incontrādīcibilēs | incontrādīcibilia | |
References
- “incontradicibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "incontradicibilis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- incontradicibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.