indagatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of indāgō (“track, investigate”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.daːˈɡaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.d̪aˈɡaː.t̪us]
Participle
indāgātus (feminine indāgāta, neuter indāgātum); first/second-declension participle
- tracked, traced, having been hunted by tracking
- explored, investigated, having been hunted for
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | indāgātus | indāgāta | indāgātum | indāgātī | indāgātae | indāgāta | |
| genitive | indāgātī | indāgātae | indāgātī | indāgātōrum | indāgātārum | indāgātōrum | |
| dative | indāgātō | indāgātae | indāgātō | indāgātīs | |||
| accusative | indāgātum | indāgātam | indāgātum | indāgātōs | indāgātās | indāgāta | |
| ablative | indāgātō | indāgātā | indāgātō | indāgātīs | |||
| vocative | indāgāte | indāgāta | indāgātum | indāgātī | indāgātae | indāgāta | |
References
- “indagatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indagatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- indagatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016