indicativ
Romanian
Etymology
Borrowed from French indicatif. By surface analysis, indica + -tiv.
Noun
indicativ n (plural indicativi)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | indicativ | indicativul | indicativi | indicativile | |
| genitive-dative | indicativ | indicativului | indicativi | indicativilor | |
| vocative | indicativule | indicativilor | |||