indicendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of indīcō (“[I] proclaim, announce”).
Participle
indīcendus (feminine indīcenda, neuter indīcendum); first/second-declension participle
- which is to be proclaimed, which is to be announced
- which is to be fixed (as a destination)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | indīcendus | indīcenda | indīcendum | indīcendī | indīcendae | indīcenda | |
| genitive | indīcendī | indīcendae | indīcendī | indīcendōrum | indīcendārum | indīcendōrum | |
| dative | indīcendō | indīcendae | indīcendō | indīcendīs | |||
| accusative | indīcendum | indīcendam | indīcendum | indīcendōs | indīcendās | indīcenda | |
| ablative | indīcendō | indīcendā | indīcendō | indīcendīs | |||
| vocative | indīcende | indīcenda | indīcendum | indīcendī | indīcendae | indīcenda | |
References
- “indicendus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "indicendus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- indicendus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.