indiscretus
Latin
Etymology
in- + discrētus (“separated”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.dɪsˈkreː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.d̪isˈkrɛː.t̪us]
Adjective
indiscrētus (feminine indiscrēta, neuter indiscrētum, adverb indiscrētē or indiscrētim); first/second-declension adjective
- unseparated, undivided, closely connected
- indistinguishable, not capable of being told apart
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | indiscrētus | indiscrēta | indiscrētum | indiscrētī | indiscrētae | indiscrēta | |
| genitive | indiscrētī | indiscrētae | indiscrētī | indiscrētōrum | indiscrētārum | indiscrētōrum | |
| dative | indiscrētō | indiscrētae | indiscrētō | indiscrētīs | |||
| accusative | indiscrētum | indiscrētam | indiscrētum | indiscrētōs | indiscrētās | indiscrēta | |
| ablative | indiscrētō | indiscrētā | indiscrētō | indiscrētīs | |||
| vocative | indiscrēte | indiscrēta | indiscrētum | indiscrētī | indiscrētae | indiscrēta | |
References
- “indiscretus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “indiscretus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers