indistinctus
Latin
Etymology
From in- + distīnctus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.dɪsˈtiːŋk.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.d̪isˈt̪iŋk.t̪us]
Adjective
indistīnctus (feminine indistīncta, neuter indistīnctum); first/second-declension adjective
- not easily distinguished; easily confused
- indistinct, obscure
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | indistīnctus | indistīncta | indistīnctum | indistīnctī | indistīnctae | indistīncta | |
| genitive | indistīnctī | indistīnctae | indistīnctī | indistīnctōrum | indistīnctārum | indistīnctōrum | |
| dative | indistīnctō | indistīnctae | indistīnctō | indistīnctīs | |||
| accusative | indistīnctum | indistīnctam | indistīnctum | indistīnctōs | indistīnctās | indistīncta | |
| ablative | indistīnctō | indistīnctā | indistīnctō | indistīnctīs | |||
| vocative | indistīncte | indistīncta | indistīnctum | indistīnctī | indistīnctae | indistīncta | |
Descendants
- Catalan: indistint
- French: indistinct
- Galician: indistinto
- Italian: indistinto
- Occitan: indistinct
- Portuguese: indistinto
- Spanish: indistinto
References
- “indistinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “indistinctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- indistinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.