indoka
Hungarian
Etymology
indok (“motive, ground, argument, explanation”) + -a (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈindokɒ]
- Hyphenation: in‧do‧ka
Noun
indoka
- third-person singular single-possession possessive of indok
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | indoka | — |
| accusative | indokát | — |
| dative | indokának | — |
| instrumental | indokával | — |
| causal-final | indokáért | — |
| translative | indokává | — |
| terminative | indokáig | — |
| essive-formal | indokaként | — |
| essive-modal | indokául | — |
| inessive | indokában | — |
| superessive | indokán | — |
| adessive | indokánál | — |
| illative | indokába | — |
| sublative | indokára | — |
| allative | indokához | — |
| elative | indokából | — |
| delative | indokáról | — |
| ablative | indokától | — |
| non-attributive possessive – singular |
indokáé | — |
| non-attributive possessive – plural |
indokáéi | — |