indomitus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪnˈdɔ.mɪ.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪ˈd̪ɔː.mi.t̪us]
Adjective
indomitus (feminine indomita, neuter indomitum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | indomitus | indomita | indomitum | indomitī | indomitae | indomita | |
genitive | indomitī | indomitae | indomitī | indomitōrum | indomitārum | indomitōrum | |
dative | indomitō | indomitae | indomitō | indomitīs | |||
accusative | indomitum | indomitam | indomitum | indomitōs | indomitās | indomita | |
ablative | indomitō | indomitā | indomitō | indomitīs | |||
vocative | indomite | indomita | indomitum | indomitī | indomitae | indomita |
Descendants
References
- “indomitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “indomitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- indomitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- unrestrained, unbridled lust: indomitae animi cupiditates
- unrestrained, unbridled lust: indomitae animi cupiditates